Więc przyjechałeś. Witasz się z tym miastem jak z przyjacielem, którego na długo musiałeś opuścić. Chodzisz ulicami, których nie było, wśród domów tak ci nieznanych, mijasz ludzi zdziwiony, że ich nie pamiętasz. A przecież w końcu to nieodległa przeszłość, ten czas, kiedy stawiano tu pierwszy fundament i otwierano drzwi pierwszego mieszkania. Wtedy wszystko było tu pierwsze. Ludzie też. Dzisiaj zresztą ich możesz spotkać. Wielu wyjechało, ale iluż odnajdziesz znajomych! Mają dom, zawód, rodzinę, a przyszli z gołymi rękami, z niczym. Związali się z tą ziemią. Władek powiada mi: „Dwa lata tu jestem i za boga bym nigdzie nie wyjechał”. Nie potrzebujesz takich ludzi szukać, pytać o adresy, dowiadywać się nazwisk. Są tu wszędzie. W ich życiu odczytasz dzieje Huty. Ta wspólnota z miastem zawiera dość ciepła, aby pozostać trwałą.*1 lutego 1949 roku przypieczętowano los miasta, które miało zostać zbudowane od podstaw. To właśnie wtedy zatwierdzono lokalizację aglomeracji socjalistycznego człowieka. Na czarnoziemach Mogiły i Pleszowa, pośród pól rzepaku i pszenicy, jak najdalej od Boga, a jak najbliżej kombinatu metalurgicznego miała powstać Nowa Huta. Rządzący Polską komuniści chcieli dowieść swej wyższości poprzez szybkie uprzemysłowienie kraju, a tym samym dogonienie państw wysoko rozwiniętych oraz wydatne podniesienie stopy życiowej obywateli. Zaczęli z przytupem, wraz z wprowadzeniem w 1950 roku nowej złotówki, wymieniając 1 nowy złoty za 100 starych. Równocześnie płace, ceny i wkłady w bankach przeliczano w stosunku 100:3. Ludność utraciła dwie trzecie zasobów gotówkowych.** Plany gospodarcze dla województw i powiatów były częścią planu centralnego – w ...
Dom Wydawniczy Rebis zaprasza na premierę książki Ryszarda Wolańskiego pt. 
18 września nakładem Wydawnictwa Initium ukażą się dwie gorące nowości tego roku –